ninka
2015-06-30 14:46:49 - Pamietam lodowisko na Jeziorkach (stadionu jakos nie umiem sobie przypomniec). Czekalismy zawsze az zrobi sie ciemno, zapala sie kolorowe lampki, super muzyka i jazdaaaa !!!! Latem w PDK-u byly organizowane dyskoteki. Najpierw dla najmlodszych, potem starsi a calkiem pozno dla najstarszej mlodziezy. Fajnie bylo. Bez awantur, bijatyk. Po dysce siedzielismy na lawkach przed domem albo jeziorkach. Nic w sklepach wtedy nie bylo i dziewczyny szyly sobie spudniczki ze sierek na metry. W falbanki, przewiewne.... a co niezle byly.

lodowisko
2015-06-29 20:54:19 - A pamiętacie lodowisko na jeziórkach i na stadionie? Muzyka z megafonów, wypożyczalnia łyżew w drewnianym domku? I masa dzieciaków ślizgających się do nocy!

ninka
2015-06-29 15:08:12 - Fajna dyskusja sie rozwija. Pamietacie jak rowerami jeszcze z komuni jazdzilismy na zarowke jagody zbierac ? Jakos wszyscy mieli ochote cos robic, cos zorganizowac (bylismy kreatywnymi glowkami). Wieczne skakanie w gume. Zima przed troja albo w malpiaku na teczkach jezdzilismy z gorki. Zmaznieci i przemoczeni do ostatniej nitki wracalismy do domu a rekawiczki ktore mama starannie zrobila na drutach wazyly dwie tony tak byly oblepione sniegie­m.Zebralo mi sie na sentymenty ale inni tylko pisza o polityce albo szukaja "dobrego" fryzjera. My mielismy wtedy tylko jeden zaklad fryzjerski i jakos wtedy to nie bylo takie wazna...

do ninki 50-latka
2015-06-29 14:30:35 - pamiętam jak bardzo smakował chleb z masłem i cukrem jak biegaliśmy boso po łące , kąpaliśmy się w rzece opaleni umorusani ale szczęśliwi

turalll
2015-06-29 10:49:18 - To fakt całe nasze osiedle spędzało czas nad rzeką. Na dużego lub małego Jaracha. Było super. Pozdrowionka dla tego pokolenia

do ninki
2015-06-28 21:40:44 - Jestem z tzw. włók. To co opisujesz to moje młode lata. Rzeka - latem rybki, łąka, jarach, łąka za śluzą, pływanie na bali.Zimą sanki, pływanie na krze. Masz rację - było biedniej ale bardziej " rodzinnie".

ninka
2015-06-28 10:07:45 - Jest piekna pogoda i my dzieciaki z wluk (?) zbiramy sie razem i idziemy na Jaracha. Och co to byly za czasy. Daleka droga w upale z kanapkami ,piciem i kocem pod pacha. Na miejscu najwieksza przyjemnosc, zabawa w zimnej rzece. Bez ratownika ale wtedy byly inne czasy. Obecni tam rodzice dawali pozor nie tylko na swoje ale i na obce dzieci. Siedzielismy tam do wieczora , zawierane byly nowe znajomosci , wszyscy bali szczesliwi.W drodze powrotnej najczesciej zachaczylo sie o dzialki zeby pojesc jeszcze nie calkiem dojrzale truskawki. Pozne wakacyjne wieczory uprzyje­mnialismy sobie grajac w podchody, palanta itp. Czasami skoczylismy do pana Biesa na papierowki. Kochany sasiad wiedzial ze jemy jego jablka i udawal ze nie widzi. Och co to byly za czasy..... dzieciaki zdrowe (nawet po tych zielonych truskawkach nie bolal brzuch), caly dzien na powietrzu, kreatywne (nie mielismy wedki to z durszlakiem chodzilismy na rybki) i szczesliwe. Jak rodzice dali pare groszy to chodzilimy do panstwa Smorzewskich na oranzadke ( kupowalismy jedna a na miejscu juz cala banda mogla sie do syta napic). Wpadalismy na jordanek gdzie pani pilnowala zeby byl porzadek i po koleji moglismy sie hustac i bawic sie fajnymi zabawkami. Jak ten swiat sie teraz zmienil..... my starsze pokolenie mielismy biednie ale bylismy szczesliwymi dzieciakami, ktorzy broili ale ludzie sie wzajemnie szanowali i kochali wszystkie dzieci.