Jan Burakowski, urodzony w 1934 roku, z wykształcenia polonista , z zawodu i z zamiłowania bibliotekarz, debiutował w 1996 r. tomem "Najpiękniejsza dziewczyna i inne opowieści " . Miejscem akcji trzynastu opowieści zawartych w zbiorze jest północno- mazowieckie miasteczko Kosina . Dyrektor miejscowego banku, trafia do tego miasta pod koniec lat 80 - tych. W kontaktach z sąsiadami, pracownikami, klientami poznaje tradycyjną obyczajowość i specyficzną mentalność Kosinian oraz problemy związane z transformacją ustrojową.
W następnej książce "Bardzo stare lustro " /1997/ przywołuje okres swego dzieciństwa, które przypadło na czas wojny i wieku dorastania na przełomie lat 40-tych i 50-tych .
W trzeciej "Trochę za dużo szczęścia" /1998/ powraca do znanego już czytelnikowi z "Najpiękniejszej dziewczyny" miasteczka Kosiny. Tom wypełniają trzy dłuższe opowieści. W trakcie ich lektury czytelnik poznaje historię jednego z najpiękniejszych i najzasobniejszych domów miasta, przeżywa niespodzianki i zasadzki intymnego życia prawie samotnego pana po pięćdziesiątce i niebanalne kłopoty rodzinne pani Wężyńskiej. Wszystko to osadzone w realiach obyczajowych, politycznych i gospodarczych lat 80-tych i 90-tych.
Autor ukończył już obszerny, 4-tomowy cykl powieściowy, obejmujący półwiecze 1952 - 92. Część druga cyklu pt. "Ślady naszych stóp" została złożona w Książnicy Polskiej w Olsztynie i ma się ukazać drukiem w połowie br. Pisarz przedstawia w niej realia związane z początkami pracy zawodowej bohatera, który po ukończeniu studiów trafia, z nakazu pracy, do liceum w Rychertowie na Mazurach. W tym środowisku, musi on zmierzyć się z zupełnie nowymi dla siebie doświadczeniami. Zdany po raz pierwszy w życiu tylko na własne siły, dojrzewa emocjonalnie i intelektualnie . Niełatwe losy ludzi, z którymi się spotyka, bezinteresowna pomoc i życzliwość okazana mu przez obcych ludzi w najtrudniejszych momentach jego życia, pozwalają mu dostrzec szanse dla siebie. Po dwu latach pracy nauczycielskiej w Rychertowie, otrzymuje propozycje przejścia do Okręgowego Ośrodka Metodycznego w Krasnogórze. To miasto staje się już miejscem, w którym pragnie pozostać na stałe .
Proza Jana Burakowskiego uzyskała przychylną ocenę kilku historyków literatury i krytyków literackich. Oto niektóre z nich:
Jan Burakowski ponad 40 lat przepracował w bibliotekarstwie /1956 - 1987 w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Olsztynie, od 1988 r. w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Sierpcu/W swoim dorobku zawodowym ma także książkę "Samorządowa biblioteka publiczna" / Wyd. SBP,1985/ i około 400 artykułów i felietonów na tematy bibliotekarskie i kulturalno - oświatowe. Publikował je m. in. w "Bibliotekarzu", "Poradniku Bibliotekarza", "Tygodniku Kulturalnym", "Polityce", "Trybunie Ludu ", " Warmii i Mazurach", "Gazecie Olsztyńskiej" i "Notatkach Płockich". Jest także współautorem publikacji: "Współcześni pisarze woj. olsztyńskiego" /Wyd. "Pojezierze" 1972/ i "Olsztyńskie biografie literackie" /Tow. Naukowe im. Wojciecha Kętrzyńskiego , 1991/ oraz prac zawartych w kilku innych książkowych zbiorach .
Za pracę zawodową i społeczną wyróżniony został Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i licznymi odznakami honorowymi, dwukrotnie nagrodami Ministra Kultury i Sztuki i nagrodą Funduszu Literackiego.