Odejście bliskiej osoby zawsze jest bolesne i zmusza do refleksji oraz wspomnień, tych sprzed wielu lat, kiedy czynne zawodowo wszystkie cztery polonistki trzymałyśmy się razem, bo rytm życia szkolnego i nie tylko narzucał nam wspólne przedsięwzięcia, ot choćby takie, jak opracowanie tematów na próbny egzamin maturalny lub ułożenie zestawów pytań na ustny egzamin dojrzałości lub przedyskutowanie innych ważnych spraw dotyczących ważnego przedmiotu.
Nie bez znaczenia była też sprawa ujednolicenia kryteriów oceny ucznia przez każdą z polonistek, dostosowania wymagań do możliwości ucznia, bo w dawnym sierpeckim Liceum - naszej szkole - mimo różnic osobowościowych nauczycielek uczących języka polskiego, obowiązywała niepisana zasada współodpowiedzialności za poziom edukacji polonistycznej uczniów, w trosce o ich należyte przygotowanie do dalszej nauki oraz w trosce o dobre imię szkoły.
Po śmierci bliskiej nam koleżanki dzisiejsze nasze spotkanie ma więc charakter wspominkowy i jest poświęcone niezapomnianej Halinie Szymańskiej, z którą każda z nas przepracowała całe lata i z którą byłyśmy zaprzyjaźnione. Długo zastanawiałyśmy się, od czego zacząć? Po namyśle doszłyśmy do wniosku, że najpierw powiemy o Hali - koleżance tej samej co my specjalności, z którą przez wiele lat zgodnie i twórczo współpracowałyśmy, bo Hala to solidna, pracowita, odpowiedzialna i bardzo obowiązkowa nauczycielka, która zawsze była przygotowana do poprowadzenia swoją wypróbowaną i sprawdzoną metodą nawet najtrudniejszą lekcję i chociaż nie lubiła eksperymentować, sięgać po nowe rozwiązania - to wyniki egzaminu maturalnego Jej uczniów potwierdzały solidną wiedzę merytoryczną, dobre opanowanie materiału programowego i ogólne obycie literackie.
Jako koleżanka Halina Szymańska zawsze niosła chętną pomoc innym, stąd była osobą lubianą, szanowaną, kochaną, bo potrafiła akceptować ową inność każdego młodego i dorosłego człowieka, była szczera w stosunkach międzyludzkich, dostrzegająca potrzeby drugiego człowieka. Jej spokój i opanowanie powodowały, że z przyjemnością się z Nią współpracowało.
Zawsze dawała przykład młodszym jak należy się odnosić do starszego i jak opiekować się zaproszonymi na uroczystość szkolną czy prywatną dawnymi koleżankami i kolegami.
Nie mniej ważny odcinek Jej życia to rodzina, dom. Imponowała nam swoim oddaniem i poświęceniem dla najbliższych. Hala jako matka trójki dzieci, nigdy nie korzystała z dobrodziejstwa stołówki szkolnej czy innych ułatwień stworzonych w dawnym systemie w celu pomocy kobietom pracującym. Zawsze miała świeży, przez siebie przygotowany posiłek dla całej rodziny. Sama piekła smakowite ciasta, torty i ciasteczka, sama gotowała, prała, prasowała, sprzątała, razem z mężem robiła zakupy - co dzisiaj zmusza nas do zastanowienia się nad Jej fenomenem doskonałej organizacji pracy, bowiem ze wszystkim zdążyła na czas, nigdy nie obnosiła się z tego swoistego daru doskonałej organizacji pracy i nigdy nie uskarżała się na nic - ani w domu, ani w szkole.
Zawsze chętnie gościła liczne grono koleżanek i kolegów, znajomych oraz przyjaciół, bo spotkania u Hali były potwierdzeniem Jej życzliwości i przyjaźni.
Pod koniec życia bardzo martwiła się o wszystko i wszystkich, nawet o bezdomne zwierzęta. Zgodnie z Jej życzeniem odeszła szybko, bowiem jak sama mówiła "nie chciała sprawiać innym kłopotu."
Halina Szymańska pozostanie w naszych sercach i wdzięcznej pamięci. Niech Aniołowie zawiodą Ją do nieba, na które w pełni zasłużyła.
W imieniu własnym oraz koleżanek Tosi i Marylki wspomnienia napisała
