Pamięci Kaczmarskiego...

28 maja odbył się w Sierpeckim Domu Kultury koncert Nim zniknął tak pokrzyczał krótką chwilę, poświęcony pamięci Jacka Kaczmarskiego i prawie w całości składający się z jego utworów. Organizatorami byli harcerze z Kręgu Metodycznego EMKA działającego przy Liceum Ogólnokształcącym.

Miejsce, sprzęt grający, oświetleniowy i herbatę cytrynową z cukrem(!) udostępniła dyrektor Domu Kultury, Ewa Wysocka.

Koncert zaczął się o godzinie osiemnastej i cieszył się dużym zainte­resowaniem. Zjawiła się spora grupa seniorów, którzy pamiętają piosenki Jacka Kaczmarskiego, kiedy za śpiewanie ich można było oberwać w nerki. Nie mniejsza lecz większa był grupa młodzieży, którą również pociąga piękno liryk Jacka Kaczmarskiego.

Pierwszym zagranym utworem były sławne Mury, które wykonał Krzysztof Niepytalski przy akompaniame­ncie Moniki Jachimczak. W przerwach między piosenkami granymi były utwory recytowane. Tego bezbożnego dzieła dokonał duet Pawła Chmielewskiego i Moniki Kamińskiej. Wzbudziło to spore kontrowersje wśród publiczności, bo niektórym się podobało, a mi nie. Ocena to jednak rzecz subiektywna i nie ma się tu nad czym (za przeprosze­niem) rozwodzić.

Dźwięki pianina i gitar prawie nieprzerwanie roznosiły się po Domu Kultury. Prawie, ponieważ jedną piosenkę odśpiewano bez akompaniame­ntu. Był to Pejzaż z szubienicą, którą wykonali Adam Wiśniewski i Dariusz Ozimkiewicz. Przedostatnią piosenką było Epitafium dla Jacka Kaczmarskiego, napisane i wykonane przez Krzysztofa Niepytalskie­go. Bardzo nastrojowy utwór, którego początkowe dźwięki pobrzmiewają na wzór kościelnych dzwonów. Część oficjalną zakończyła Modlitwa o wschodzie słońca. Utwór był dobrze znany większej części publiczności i - o dziwo - mimo, że rzeczona większość postanowiła wespół z grającymi piosenkę odśpiewać, to wyszło nad wyraz pięknie.

Część nieoficjalna trwała do godziny 22.00. Od oficjalnej różniła się tym że nie było ustalonego harmonogramu utworów i wykonawców i każdy mógł poprosić o swoją ulubioną piosenkę Jacka bądź ją zagrać. Obniżyła się również średnia wieku w kawiarence bo prawie wszyscy nestorzy się wykruszyli i młodzież stanowiła zdecydowaną większość.

 I ja tam byłem, herbatę cytrynową z cukrem(!) piłem, a kto słuchał ten trąba bo koniec i bomba.