Czy miastu potrzebni są regionaliści? Dyskusja w sierpeckim oddziale TNP - 25.04.2017 r.

O swoich historycznych pasjach opowiedział Kazimierz Czermiński, 25.04.2017 r.

Spotkanie rozpoczął Piotr Urbański - przewodniczący sierpeckiego oddziału TNP, który przypomniał ubiegłoroczną działalność Towarzystwa, 25.04.2017 r.

Na pierwsze w tym roku spotkanie swoich członków i sympatyków zaprosił sierpecki Oddział Towarzystwa Naukowego Płockiego. W siedzibie TNP - Ratuszu MWM odbyła się pogadanka z magistrem Kazimierzem Czermińskim - sierpeckim sportowcem, emerytowanym nauczycielem, samorządowcem, społecznikiem i regionalistą.

Spotkanie rozpoczął Piotr Urbański - przewodniczący sierpeckiego oddziału TNP, który przypomniał ubiegłoroczną działalność Towarzystwa.

Kazimierz Czermiński swój wykład zatytułował "Spotkanie z historią - historia pasją". Opowiadał o największych w życiu pasjach - sportowej i regionalnej. Tę pierwszą realizował przed wielu laty, zdobywając dla Sierpca medale prestiżowych mistrzostw świata czy Europy. Regionalistą Kazimierz Czermiński został już na emeryturze, a momentem, gdy poczuł się szczególnie dowartościowany było otrzymanie od Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, co dla niego samego było ogromnym zaskoczeniem. Od tej chwili Kazimierz Czermiński działa na rzecz tworzenia w Sierpcu miejsc pamięci - był inicjatorem i fundatorem m.in. pomników: generała Andersa i Augusta Emila Fieldorfa "Nila" oraz tablic generał Elżbiety Zawackiej czy ostatnio księdza Bronisława Gostomskiego i prezydenta Ryszarda Kaczorowskie­go. Zgromadził też bogatą kolekcję wycinków z prasy, zdjęć i książek ukazujących ważniejsze sierpeckie inicjatywy z jego udziałem. Pomysłów na kolejne przedsięwzięcia nie brakuje działaczowi i zapowiedział m.in. utworzenie w Sierpcu szlaku generała Andersa czy stawianie kolejnych pamiątkowych tablic.

Kazimierz Czermiński wspominał też o zniechęceniu, które towarzyszy mu każdorazowo podczas podejmowanych działań. Wynika ono z ignorowania jego prac przez władze i urzędników. Sierpczanin kieruje się jednak poczuciem misji i nie zraża przeciwnościami.

Opowieść o pasji regionalisty stała się przyczynkiem do ciekawej dyskusji, która rozgorzała po wystąpieniu prelegenta. Rozpoczął ją Zdzisław Dumowski - prezes Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Sierpeckiej, które pochwalić może się wieloma wartościowymi inicjatywami na rzecz sierpeckiego regionalizmu. Prezes mówił o braku polityki historycznej sierpeckich władz. W Sierpcu brakuje jednolitego działania w kwestiach dotyczących inicjatyw związanych z promowaniem dziedzictwa historyczno-kulturowego Sierpca i ziemi sierpeckiej i związanych z nią ludzi. Brak jest zespołu doradczego, specjalistów, którzy decydowaliby, doradzali odnośnie ważnych kwestii jak rocznice lokacji, nadawanie nazw czy odznaczeń, prowadzenia działań promujących na szeroką skalę lokalne dziedzictwo przeszłości Sierpca.  To luźne podejście władz Sierpca do regionalizmu spowodowało jednak pozytywny odzew wśród sierpeckich społeczników. Już w latach 70. XX wieku koło PTTK w Warszawie składające się z sierpczan, którym bliska była idea utrwalania dziejów Sierpca, podjęła trud wydawniczy, stąd też ukazanie się w 1972 roku pierwszej publikacji "Sierpc. Studia i materiały".

Zdzisław Dumowski podkreślał też ogromny wkład w utrwalanie dziejów Sierpca Jana Burakowskiego, który zapoczątkował w Sierpcu regularną działalność wydawniczą oraz sprawił, że w sierpeckiej bibliotece zaczęto gromadzić wszelkie piśmiennictwo dotyczące regionu. Pozytywnie odniósł się także do działań poprzedniego burmistrza Marka Kośmidra, który powołał do istnienia Pracownię Dokumentacji Dziejów Miasta Sierpc i wspierał szereg lokalnych inicjatyw.

Dumowski wymieniał jeszcze wielu zasłużonych regionalistów, wśród których nie brakuje też młodego pokolenia sierpczan.

Swój głos w dyskusji dodali także dyrektor Muzeum Wsi Mazowieckiej Jan Rzeszotarski, regionalistka Magdalena Staniszewska, rzecznik prasowy Urzędu Miejskiego Arkadiusz Meller, Piotr Urbański.

Konkluzja wynikająca z tej dyskusji była dość pesymistyczna. Zapotrze­bowanie na inicjatywy utrwalające historię Sierpca i dokonania sierpczan jest niewielkie. Bez braku poparcia władz, osoby indywidualne ani nawet stowarzyszenia czy towarzystwa nie mają szans na zrealizowanie swoich pomysłów na rzecz miasta. Młodzi regionaliści, pomimo bogatego dorobku i zaangażowania czują się niedoceniani w środowisku lokalnym, co budzi ich zniechęcenie do kolejnych działań na gruncie lokalnym. Dopóki nie powstanie w Sierpcu gremium doradcze z prawdziwego zdarzenia, składające się z fachowców - historyków, regionalistów, osób z dorobkiem naukowym, dopóty panował będzie chaos w kwestiach dotyczących utrwalania dziejów Sierpca.

Szkoda, że dyskusja odbywała się w kameralnym gronie i zapewne nie odbije się szerszym echem wśród władz miasta i powiatu.