|
| Mieczysław Chojnacki 1924-2020 |
|
Zmarł sierpczanin Mieczysław Chojnacki, ps. "Młodzik", żołnierz AK.
Ur. 26 III 1924 r. w Sierpcu.
1 IV 1940 r. wstąpił w Radzyminie do Korpusu Obrońców Polski, zwerbowany i zaprzysiężony został przez swego ojca Mieczysława ps. "Żarski". Następnie od 1941 r. do VIII 1944 r. działał w ZWZ/AK, pełniąc funkcję gońca bojowego dowódcy plutonu strzeleckiego.
W VI 1943 r. ukończył kurs podchorążych rezerwy piechoty, uzyskując stopień st. szer. podchorążego i do VI 1944 r. pełnił funkcję instruktora na drugim roczniku kursu podchorążych. Jednocześnie był dowódcą 2 drużyny strzeleckiej, II plutonu, 5 placówki "Raźno"-Radzymin, obwodu "Rajski Ptak".
Brał między innymi udział w wykolejeniu i ostrzelaniu pociągu urlopowego z wojskiem niemieckim pod miejscowością Urle w roku 1944.
Podczas akcji "Burza" wchodził w skład Oddziału Specjalnego 
dowodzonego przez sierż. Marcinkowskiego "Wyboja".
Po rozwiązaniu oddziału 10 VIII 1944 r., tego samego dnia Chojnacki został schwytany przez Niemców. Przetrzymywany był w obozach przejściowych w Beniamowie, Szymanowie i Skierniewicach, następnie wraz z grupą 460 osób został wywieziony w głąb Niemiec.
Do 20 IX 1944 r. znajdował się w obozie dla jeńców radzieckich w Padeborn, potem do 25 IX w obozie przejściowym w Soest, gdzie został skierowany do cywilnego obozu pracy w Eichen k.Siegen. Przebywał w nim do 10 IV 1945 r., kiedy to obóz został wyzwolony przez Amerykanów.
Został wówczas przewieziony do obozu dla wywiezionych Polaków w Siegen, następnie do Wurgendorf.
Do Polski powrócił w początkach XI 1945 r., zamieszkał ponownie w Sierpcu, gdzie rozpoczął pracę w młynie. Już kilka dni po przyjeździe spotkał Józefa Marcinkowskiego i wstąpił do ROAK. W organizacji został mianowany dowódcą sekcji bojowej. To właśnie Chojnacki wraz z Lucjanem Różańskim dokonali zamachu na pełnomocnika do spraw reformy rolnej w gminie Białyszewo-Ignacego Nasionkowskiego. 15 I 1946 r. brał udział w opanowaniu cukrowni w Glinojecku oraz 19 III 1946 r. - w uwolnieniu przebywającego w sierpeckim szpitalu rannego żołnierza ROAK - Stanisława Ciarkowskiego (lub Ciarki).
Chojnacki pod koniec X 1946 r. wyjechał na wyspę Uznam, gdzie pracował jako nauczyciel w miejscowości Wolin, następnie w Międzyzdrojach.
W VII 1947 r. wyjechał do Zalesia k.Piaseczna, pod koniec XI 1947 r. do Kamiennej Góry, tam pracował jako pomoc techniczna w Wojewódzkim Biurze Geodezji i Pomiarów Rolnych we Wrocławiu. 11 marca 1950 r. został aresztowany we wsi Długołęka k.Oleśnicy.
Początkowo poddano go śledztwu we Wrocławiu, następnie przewieziono do UBP w Sierpcu. 20 XII 1950 r. został skazany na karę śmierci i do 18 IV 1951 r. przebywał w ogólnej celi śmierci w warszawskim więzieniu na Mokotowie. W IV zamieniono wyrok śmierci na 15 lat więzienia, zmniejszony mocą amnestii z 1957 r. na 10 lat.
Na wolność wyszedł 20 II 1960 r.
Powojenne losy pana Mieczysława Chojnackiego były związane z pracą na Ziemiach Zachodnich, w Kamiennej Górze i Mielcu. Z zawodu był geodetą. Po przejściu na emeryturę osiadł w Radzyminie. Był związany ze środowiskami kombatantów Armii Krajowej z regionów Radzymina i Sierpca oraz ze Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Był autorem wydanych w Sierpcu książek: Opowiadanie "Młodzika" (2003 r.) oraz "Losy Oddziału Specjalnego ogniomistrza "Wyboja" (2014).
Zmarł 21 stycznia 2020 roku w Radzyminie.
