Stowarzyszenie zostało zarejestrowane w Sądzie Rejonowym w Płocku 19 marca 1997 roku i od tamtej pory nieprzerwanie kontynuuje swoją działalność. W sali sierpeckiego Domu Kultury odbyły się uroczystości 10-lecia działalności Stowarzyszenia Chorych Na Stwardnienie Rozsiane ich Opiekunów i Przyjaciół pod patronatem burmistrza miasta Marka Kośmidra oraz starosty sierpeckiego Sławomira Fułka.
W gronie zaproszonych gości między innymi wieloletnich darczyńców, osób prywatnych, przedstawicieli firm, instytucji oraz członków Stowarzyszenia wyróżniono osoby z grupy założycielskiej Stowarzyszenia: Marię Pawłowską, Zofię Kolczyńską, Irenę Kaniecką, Alicję Skowrońską i Elżbietę Przybyłowską, a także doktora Bogdana Sobańskiego, Adama Gurdę, Mieczysławę Starościak, Agnieszkę i Kazimierza Czermińskich, Teodora Wiśniewskiego, Stanisławę Błaszczyk, Grzegorza Pawłowskiego, a także burmistrza Marka Kośmidra.
Założycielami Stowarzyszenia były osoby, które połączył wspólny los- stwardnienie rozsiane. Jest to choroba, która z reguły pojawia się nagle, zaskakuje chorego, który dotychczas był sprawną osobą, i przejawia się upośledzeniem (czasem - utratą) określonej czynności układu nerwowego. Najczęstszymi objawami są zaburzenia czucia obwodowego. Bywa, że chory zaczyna odczuwać osłabienie określonych grup mięśni, szczególnie kończyn dolnych lub górnych. Często pierwszym objawem choroby są nagle pojawiające się kłopoty z chodzeniem: osoba chora z pewnym trudem unosi stopę, powłóczy nią. Zaczyna kuleć. Czasem może wystąpić nagła niesprawność mięśni kończyn górnych, zwłaszcza dłoni.
Nierzadko w SM zdarzają się zaburzenia w autonomicznym układzie nerwowym. Chorzy zgłaszają się do lekarza z powodu np. nagłych trudności w oddawaniu moczu. Te kłopoty są spowodowane spaczoną kontrolą funkcji pęcherza moczowego w wyniku toczących się zmian w rdzeniu kręgowym. W przebiegu SM obserwuje się zaburzenia w sferze mentalnej i emocjonalnej. Chory wpada w apatię, jest labilny emocjonalnie, czasem zachowuje się histeryczne. U części chorych występuje euforia, u innych wyraźna depresja. Pacjenci czasem zachowują się nieadekwatnie do sytuacji, w jakiej się znajdują. Czasem zdarza się, że zaburzenia emocjonalne wyprzedzają wystąpienie typowo neurologicznych objawów. Współczesne leczenie SM uwzględnia świeży rzut choroby, postępowanie objawowe i modyfikujące przebieg choroby. Polecane są codzienne ćwiczenia fizyczne, rehabilitacja czynna i bierna, szczególnie u osób nie poruszających się. Ruch i stała aktywność fizyczna jest ważnym elementem terapii na każdym etapie choroby. Należy wspomnieć o konieczności dostosowania otoczenia chorego do jego ograniczonych możliwości ruchowych. Chodzi o to, by mógł on, mimo niekiedy znacznego kalectwa, wykazywać jak największą aktywność fizyczną i intelektualną i aby nie czuł się tak bardzo dotknięty chorobą i upośledzeniem fizycznym. Stwardnienie rozsiane nie jest chorobą śmiertelną. Poza ciężkimi przypadkami chorzy żyją średnio tak samo długo jak osoby nie cierpiące na SM. Jednak ich życie bywa dramatycznie ciężkie, a doświadczenia chorobowe - nie spotykane w innych schorzeniach. Ci chorzy wymagają nie tylko stałej opieki medycznej, ale też szerokiego wsparcia społecznego. Niekiedy, zwłaszcza w zaawansowanych postaciach choroby, wsparcie to ma decydujące znaczenie dla dalszego przeżycia chorego. Stowarzyszenie ułatwia życie chorym na SM , zapewnia usuwanie barier architektonicznych, dba o właściwą opiekę zarówno psychologiczną jak i terapeutyczną. Członkowie z zebranych funduszy kupili sprzęt rehabilitacyjny oraz wyposażyli kilka mieszkań dla potrzeb niepełnosprawnych.
W sali Domu Kultury podczas obchodów 10-lecia nie zabrakło symbolicznej lampki szampana oraz jubileuszowego tortu. Uroczystość uświetnił krótki koncert znanej z pięknego głosu Patrycji Malinowskiej oraz zespołu dziecięcego "Demain" ze Szczutowa.
