Kioski z prasą znikają z sierpeckiego krajobrazu

Pusty kiosk naprzeciwko Urzędu Miejskiego, sierpień 2008 r.

Odkąd pamiętam, ten kiosk był zawsze - zdjęcie jako komentarz do artykułu "Kioski z prasą znikają z sie­rpeckiego krajobrazu", wrzesień 2008 r.

Kiedyś było ich kilkadziesiąt. Stały rozmieszczone przy prawie każdej ulicy i na osiedlach. Dziś zostało już tylko kilka. Mowa o Kioskach RUCH-u, małych zielonych budkach, z częściowo przeszklonym frontem i bokami - stanowiącymi tzw. okno wystawowe i z maleńkim okienkiem, przez które możemy dokonać zakupu. W ciągu kilku tygodni zlikwidowano w Sierpcu kolejne dwa kioski. Jeden z nich, bardzo charakte­rystyczny w mieście, o wprost wymarzonej lokalizacji (ul. Piastowska - centrum miasta - vis á vis Urzędu Miejskiego, w pobliżu dużego osiedla mieszkaniowe­go), drugi - w pobliżu Parku im. Solidarności. Dlaczego tak się dzieje? Co powoduje, że utrzymanie kiosku jest dla jego właściciela nierentowne? Czy mieszkańcy Sierpca czytają coraz mniej prasy? Czy za kilka lat pionierskie przedsięwzięcie z 1918 roku dwójki księgarzy i wydawców: Jana Gebethnera i Jakuba Mortkowicza stanie się reliktem przeszłości?

W Sierpcu przy wybranych ulicach pozostało już tylko kilka zielonych sklepików, m.in. na skrzyżowaniu ulic Piastowskiej i Wiosny Ludów, przy ulicy Płockiej - w pobliżu Biblioteki i Gimnazjum, ul. Konstytucji 3 Maja - koło dworca PKS, ul. Słowackiego - w pobliżu szpitala, przy wejściu na targowisko miejskie - Plac Chopina, przy ulicy Narutowicza - między blokami nr 11 i 13. Być może któryś z sierpeckich kiosków został pominięty, ale najistotnie­jszy jest tu fakt, że było ich kiedyś o wiele więcej! Przypomnienie miejsc, w których stały pozostawiam Czytelnikom.

Właściciele kiosków najczęściej narzekają na wysokie koszty wynajmu i ogrzewania oraz na niskie dochody ze sprzedaży prasy (wynagrodze­niem kioskarza jest prowizja od zrealizowanego obrotu lub rabat uzyskiwany ze sprzedaży wydawnictw oraz marża realizowana ze sprzedaży towarów pozaprasowych - zależy to od rodzaju umowy). Wysokie koszty utrzymania, to już kwestia do zastanowienia dla pobierającej tego typu opłaty Spółki RUCH. Nas, mieszkańców Sierpca, najbardziej martwić powinien coraz bardziej zanikający nawyk kupowania codziennej i kolorowej prasy, której różnorodność mamy jak w kalejdoskopie.

Wytłumaczeniem tego zjawiska z pewnością jest powszechny dostęp do Internetu, gdzie każdy dziennik ma swój własny portal. No cóż, idziemy z duchem czasów. Jednak nie każde czasopismo możemy przeczytać w sieci. Są tytuły, zwłaszcza podejmujące tematykę lokalną, które dostępne są tylko w kioskach. Szkoda tylko, że stosunkowo niewielu sierpczan interesuje się lokalnymi wydarzeniami (kilka lat temu w Sierpcu ukazywało się kilka ważnych tytułów, wśród nich: nieodżałowane "Sierpeckie Rozmaitości" oraz "Sierpc Magazine", "Gazeta Sierpecka"). Główną przyczyną tego, że zniknęły z rynku było małe zainte­resowanie społeczności lokalnej.

Wracając do tematu kiosków. Jednym z powodów dlaczego stają się nierentowne jest fakt, że prasa stała się teraz dostępna również w sklepach spożywczych! A to już wydaje się egoizmem zachłannych sprzedawców, dla których z pewnością nie jest to duży zysk (skoro wszyscy narzekają na nieopłacalne marże na prasę). Więc czemu tym samym odbierają kioskarzom szansę na utrzymanie interesu? Innym rodzajem konkurencji dla kiosków są tzw. saloniki prasowe. Te mają swoje zalety, jak choćby tę, że przed dokonaniem zakupu można konkretny tytuł przejrzeć i ocenić czy warto kupić.

Pochylmy się jednak nad kioskami i ich właścicielami - któż z nas chciałby siedzieć kilka godzin dziennie, często w niedziele i święta, w małej budce o wymiarach 4x3 m i czekać na upragnionego klienta! Czy nie przyjemnie jest rano, jedząc świeże pieczywo zagłębić się w lekturze prasy, kupionej przed chwilą w pobliskim kiosku? To dzięki kioskom mamy możliwość założenia sobie tzw. teczki prenumeratora, do której codziennie trafiają prenumerowane przez nas czasopisma - bez obawy, że umknie nam choćby jeden numer. Również tu możemy zawsze liczyć na życzliwość kioskarki/kioskarza, którzy odłożą nam wyjątkowo atrakcyjne wydanie czasopisma (szczególnie sprawdza się to, gdy dzienniki serwują gratisowy pierwszy tytuł nowej serii książek czy płyt).

Zdaniem kioskarzy, prasę kupują już tylko ludzie starsi, którzy przyzwyczaili się do czytania gazet i nie wyobrażają sobie zakupów bez porannej gazety. Młodzi kupują sporadycznie. Nie pozwólmy, by kioski odeszły do lamusa! Może warto zapoczątkować modę na czytanie prasy przy sprzyjającej aurze, na przykład w parku? Wtedy "na gorąco" można przecież skomentować przeczytane właśnie zdarzenie. Obojętnie mijane każdego dnia kioski z prasą, już w wkrótce mogą stać się tylko sentymentalnym wspomnieniem. Oby nie okazało się, że jedyną pamiątką po ich obecności w sierpeckim krajobrazie będą fotografie (jeśli ktokolwiek takie posiada).