Debiutancka wystawa fotografii Justyny Skierskiej - 5.02.2009 r. |
2009-02-05 |
|
| Justyna w towarzystwie organizatorów wystawy oraz koleżanek i kolegów ze szkoły. |
|
Justyna Skierska, uczennica pierwszej klasy sierpeckiego Liceum Ogólnokształcącego 5 lutego zaprezentowała w małej galerii Oddziału dla Dzieci sierpeckiej Biblioteki swoją pierwszą autorską wystawę fotograficzną. W dniu debiutu dziewczynce towarzyszyli rodzice, siostra, wychowawczyni Joanna Nowakowska, instruktorka Ogniska Pracy Pozaszkolnej Maria Jagodzińska oraz imponujące grono koleżanek i kolegów. Wzruszona artystka podziękowała dyrektor Biblioteki i pracownicom Oddziału dla Dzieci za przygotowanie wystawy, a także zachęciła gości do oglądania ekspozycji. Na pierwszej w życiu autorskiej wystawie Justyna zaprezentowała szesnaście czarno-białych i kolorowych fotografii. Większość z nich utrwala piękno polskiej przyrody. O dużym potencjale twórczym artystki świadczą szczególnie zdjęcia: dmuchawca na tle zachodzącego słońca oraz biedronki siedzącej na jednym z kłosów zboża. Justyna pasjonuje się fotografią od dłuższego czasu, a jej zdjęcia powstają podczas rowerowych wycieczek i wakacyjnych podróży. Jak sama przyznaje, nie zna jeszcze wszystkich tajników trudnej sztuki fotografowania, a w artystycznej pasji bardzo pomaga jej intuicja. Przyjemność sprawia jej słuchanie muzyki alternatywnej, rockowej i reggae. W wolnym czasie lubi wykonywać rysunki w stylu japońskiej mangi. Swoje pasje artystyczne dziewczynka pogłębia uczęszczając na zajęcia do Ogniska Pracy Pozaszkolnej. Wystawa Justyny Skierskiej i jej poprzedników zalicza się do stałego, popularnego cyklu imprez Miejskiej Biblioteki Publicznej, pod wspólnym hasłem "Promocja Twórczości Artystycznej Młodych Twórców Miasta i Powiatu". Cykl promuje zdolnych uczniów sierpeckich szkół. Podczas cyklicznych wystaw, w Oddziale dla Dzieci, prezentowane są prace plastyczne wykonane różnymi technikami malarskimi, fotografie, rzeźby, hafty. Ekspozycje dostarczają wielu przeżyć estetycznych młodym czytelnikom i sympatykom Biblioteki. Wystawę fotografii Justyny Skierskiej oglądać można każdego dnia w Oddziale dla Dzieci. Ekspozycja prezentowana będzie przez kilka następnych tygodni.
Tagi: Miejska Biblioteka Publiczna w Sierpcu
Magdalena Wiśniewska
Komentarze do artykułu: [9]
rewelacja
2009-02-13 20:20:15 - Super gratuluję , zdjęcia są rewelacyjne i perfekcyjne :)) super
magda
2009-02-09 15:24:03 - moim zdaniem uzywajac slowa "dziewczynka" do osoby uczeszczajacej do klasy pierwszej LO jest nie na miejscu, poniewaz jest to osoba juz prawie dorosla. zwrot ten pasuje do dzieci z przedszkola lub z podstawowki.
aw
2009-02-06 15:15:54 - Droga autorko tekstu, jesli Justyna jest uczennicą Ikl LO to chyba użycie okreslenia DZIEWCZYNKA jest przesadą. Toż to już mała kobietka...
tk
2009-02-06 12:58:57 - oby tak dalej! więcej takich twórców! życzę powodzenia!
Kamila
2009-02-06 09:04:11 - Gratuluję i życzę dalszych sukcesów ;)
janiszewski
2009-02-06 00:14:16 - popieramy sierpeckie foto-zajaweczki :)
do wnuka
2009-02-05 16:09:49 - Teraz mam już wnuki. Jestem dziadkiem. Mamy wolność, pokój i demokrację. Teraz modlę się o wnuka, żeby nie wciągnęło go złe towarzystwo. Żeby nie sprowadziła go na manowce żądza władzy i pieniądza. Żeby mógł korzystać w pełni z tego co my wywalczyliśmy. Takie mam wieczory i zachody słońca. Niech Was Bóg błogosławi
do wnuka
2009-02-05 16:09:01 - Może nie wszyscy zdają sobie sprawę jak wielkie znaczenie ma wspieranie młodych. Ludzie, którzy o tym piszą, którzy organizują młodym chociażby tego rodzaju wystawy przyczyniają się do formowania w środowisku właściwych postaw. Tego rodzaju zaangażowanie trudne jest do przecenienia włożonej pracy i zasług. Jestem wdzięczny Wam wszystkim. Mam jednak żal do administratora "Forum Dyskusyjnego", że moje wpisy usuwa. Jestem widocznie z innego świata, gdyż przekroczyłem 70 lat. Więc tutaj Wam napiszę co chcę przekazać: "yję tu i teraz . Budujemy demokrację. Jesteśmy u siebie, mamy pokój. Dzieci dorosły i rodzą się wnuki. Kiedy wieczorem siadamy do wspólnej kolacji serce się raduje. Niczego nam nie brakuje. I tylko, gdy słońce chyli się ku zachodowi siadam z boku i wracam myślami do tamtych lat. Wyłączam swoją obecną świadomość. Coraz wyraźniej wyłaniają się dni Powstania Warszawskiego. Miałem wtedy 17 lat, tak jak ty masz teraz. Ale była zupełnie inna rzeczywistość. Okupant niszczył i eksploatował Polaków, a sąsiadów żydowskiego pochodzenia wyłapywał i eksterminował. Młodzi ludzie tacy jak ty i ja,wtedy nie mogli patrzeć na to spokojnie. Wstępowaliśmy do podziemnej Armii Krajowej. W niej kształtowały się nasze charaktery i przyjaźnie. Miałem dziewczynę. Ufała mi bezgranicznie. Była już wtedy sierotą, bo rodzice zginęli w pierwszych dniach wojny. Pracowała w cukierni co dawało jej środki do życia. Kiedy szedłem na akcję,ona cała drżała i widziałem jak stojąc w oknie składała ręce do Boga prosząc bym wrócił, abym przeżył. Wojna w końcu się skończyła, ale moja dziewczyna w ostatnich dniach zginęła w bombardowaniu. Nie przeżyła. W pierwszych dniach wolności radość w Warszawie była ogromna. Ale ja wtedy drżałem i modliłem się do Boga za jej niewinną duszyczkę. Może tego nie rozumiesz? Może nie potrafisz do głębi duszy odczuć? Ale podobne losy były udziałem wielu moich rówieśników. Moją historię wykorzystał reżyser do nakręcenia filmu: "Powstanie Warszawskie - 60 lat później". Teraz mam już wnuk
mb
2009-02-05 14:49:29 - super!!! życze powodzenia w dalszym tworzeniu!!!
Administrator serwisu nie odpowiada za treść komentarzy
zamieszczonych na tej stronie przez internautów
|
