Na planie filmowym - "Generał Nil" w Sierpcu

Stacja PKP w filmowej szacie

Lokomotywa dociera na stację... Sierpecki dworzec jako plener filmu "Generał Nil...", luty 2008 r.

W ostatnich dniach w naszym mieście nagrywano film "Generał Nil" w reżyserii Ryszarda Bugajskiego. Za plan filmowy posłużył dworzec PKP oraz ulica Benedyktyńska. Ekipa przybyła do Sierpca już w poprzedni czwartek (14 lutego 2008), do poniedziałku trwała adaptacja sierpeckiego dworca. Wtedy też rozpoczęto kręcenie scen w naszym mieście. Film opowiada o życiu generała Emila Fieldorfa w ostatnich latach jego życia (1947 - 1953). Jego powrót z obozu w ZSRR (nagrywany w Sierpcu), próby znalezienia dla siebie miejsca w nowej rzeczywistości, aresztowanie, śledztwo, rozprawę, wreszcie oczekiwanie na wyrok i jego wykonanie. Główną rolę gra wybitny aktor teatralny i filmowy Olgierd Łukaszewicz. W scenach filmowych wzięli udział mieszkańcy naszego miasta w roli statystów. My wybraliśmy się na plan filmowy, aby dowiedzieć się więcej o tym ciekawym wydarzeniu.

Rozmowa z reżyserem filmu Ryszardem Bugajskim:
Dlaczego zdecydował się pan nakręcić historię generała "Nila"? Uważam, że trzeba pokazywać historię powojenną Polski w taki sposób, w jaki ona się naprawdę działa, a nie tak, jak było przez 50 lat - zakłamywanie, oszukiwanie i pomijane pewnych spraw. W tej chwili powstaje kilka takich filmów pokazujących te trudne czasy. Losy generała Fieldorfa są jedną z takich historii, o której ludzie niewiele wiedzą, a myślę, że wartują poznać, bo jest interesująca. Jaki fragment życia generała będzie kręcony w Sierpcu? Tutaj nakręcimy scenę powrotu generała z gułagu, z sowieckiego obozu pracy za Uralem. Został aresztowany pod fałszywym nazwiskiem w 1945r. w Polsce i wywieziony do Rosji. Tam przebywał w strasznych warunkach, pracował, ścinał drzewa w temperaturze - 40 stopni. Został wypuszczony po dwóch latach. W Sierpcu właśnie nagramy cały transport, który powraca w 1947r. do Polski. Dlaczego zdecydował się pan obsadzić w głównej roli Olgierda Łukaszewicza? Zawsze się wybiera aktora, który najlepiej pasuje do roli. Olgierd ma po pierwsze bardzo interesującą twarz, to znaczy jest pewne podobieństwo pomiędzy nim a generałem Fieldorfem, ma też podobną sylwetkę, podobne spojrzenie. To jest bardzo ważne dla charakteru postaci. Musi to być też dobry aktor, a Olgierd jest wspaniałym aktorem. Do tej roli pasuje też wiek, ponieważ generał miał około 55-60 lat, tak więc Olgierd Łukaszewicz jest właściwie jedynym, który te kryteria spełnia.

Rozmowa ze scenografem Aniko Kiss:
Dlaczego wybrała pani plener sierpecki? Poszukiwaliśmy dworca, który miał być Biała Podlaską. Architektura dworca i otoczenie- to główne atuty, ale przede wszystkim chodziło nam o to, żeby nie było elektrycznych traktów wzdłuż linii kolejowej i tutaj u państwa jest jeden z niewielu w Polsce takich dworców. Co jest wyjątkowego w naszym dworcu, że właśnie on stał się planem filmowym? Wyjątkowość polega na tym, że jest dosyć podobny do tego oryginalnego dworca, jest odpowiednio zniszczony, dlatego też nie musimy go przerabiać i to są jego walory. Czy dużo osób pracuje nad scenografią do filmu? Dosyć dużo, jest ekipa budowlańców ok. 15-20 osób. W naszym pionie scenograficznym mam jeszcze dwóch pomocników. Jest jeszcze pion związany z rekwizytami, dba on o to, aby były odpowiednio dobrane przedmioty z epoki. Jest pani również odpowiedzialna za kostiumy? Tak, po części, ja zaproje­ktowałam kostiumy do pierwszych scen, ale nasz film jest dużą produkcją, mamy mało czasu, więc jest również zatrudniony kostiumograf Małgorzata Zachawska, która zajmuje się doborem większości strojów. Są to rzeczy repatriantów wracających z obozów, którzy byli ubrani w łachmany, sami stworzyli ubrania z koców , więc jest to więcej komponowanie ubrań niż szycie. Jak wygląda pani współpraca z reżyserem? Po przeczytaniu scenariusza odbywa się spotkanie twórcze, podczas którego każdy proponuje swoje pomysły. Tym razem zaaprobowano moją ideę, żeby ten film był zrealizowany w estetyce zniszczenia, ponieważ jest to okres powojenny. Wnętrz i plenerów nie będziemy upiększać , jak jest to robione w niektórych filmach powojennych, całe otoczenie będzie miało wpływ na emocjonalny odbiór filmu.